Przedwiośnie

Przedwiośnie to powieść polityczna Stefana
Żeromskiego wydana w 1924 (z datą 1925) w Warszawie w Wydawnictwie
Jakuba Mortkowicza.
Powieść składa się z trzech części: „Szklane
domy”, „Nawłoć”, „Wiatr od wschodu”. Opowiada
o życiu Cezarego Baryki, reprezentanta młodego pokolenia, urodzonego
i wychowanego w Baku, przyjeżdżającego do odrodzonej po I
wojnie światowej Polski.
Głównym bohaterem utworu jest Cezary
Baryka. Pisarz przedstawił jego dorastanie, nabywanie doświadczeń, co
jest bezpośrednio związane z faktami historycznymi, jak rewolucja
w Rosji, odzyskanie przez Polskę niepodległości (1918 r.) i mozolna
odbudowa wszystkich sfer życia w kraju. Cezary urodził się w Baku,
gdzie spędził szczęśliwe dzieciństwo. Jego ojciec, Seweryn
Baryka, wziął udział w I wojnie światowej, w tym
czasie Baku ogarnęły najpierw walki między Ormianami i Tatarami,
a potem rewolucja. Krwawe wypadki zdemoralizowały nastolatka
- Cezary przestał się uczyć, terroryzował matkę. Swoje
błędy zrozumiał dopiero wtedy, kiedy pani Jadwiga Barykowa
została aresztowana i zmarła. Cezary zakosztował skrajnej
nędzy. Jedyną szczęśliwą chwilą było spotkanie
z ojcem.