Uno, nessuno e centomila

Vitangelo Moscarda to człowiek zamozny i ustabilizowany. Nic nie zapowiada
trzęsienia ziemi w jego życiu; pierwszym tego impulsem staje sie uwaga
żony, wykpiwająca kształt nosa Moscardy. Oto przeds bohaterem odsłania
się niepokojaca rewelacja: kim innym jesteśmy we własnych oczach,
kom innym e odbiciu spojrzeń ludzkich. Wszystko co do tej pory uważał
za pewne, zaczyna byc względne i wątpliwe. Wysiłki bohatera aby okreslić,
kim jest, sciagaja na niego łańcuch nieszczęść. Traci pracę,
rodzine, pozycje spoleczną. Kończy w przytułku jako Nikt - oko patrzące
na świat. Ostatnia a przez krytyków uznana za najlepszą, pełna ironii
powieść-przypowiastka filozoficzna.